Περίπατος στη Μονή Δαφνίου
Η Μονή Δαφνίου βρίσκεται στην περιοχή του Χαϊδαρίου, της Δ. Αθήνας, στις παρυφές του Ποικίλου Όρους. Θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα βυζαντινά μνημεία της Αττικής, με κυριότερο αξιοθέατο, τα μωσαϊκά του.
Ο Ναός της Μονής είναι τύπου σύνθετος σταυροειδής, οκταγωνικός, με μεγάλο τρούλο, ρυθμός που υιοθετείται τους μεσοβυζαντινούς χρόνους (843-1204). Αποτελεί το σημαντικότερο δείγμα τέτοιου τύπου ναού στον ελλαδικό χώρο, μαζί με τη Μονή Οσίου Λουκά, στη Φωκίδα και τη Νέα Μονή Χίου. Από το 1990 περιλαμβάνεται στον Παγκόσμιο Κατάλογο Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ
Ο περιηγητής Παυσανίας αναφέρει ότι τον 2ο αι. υπήρχε στη θέση της σημερινής Μονής, το Ιερό του Δαφναίου ή Δαφνείου Απόλλωνα, το οποίο βρισκόταν δίπλα στην Ιερά Οδό, στο δρόμο που οδηγούσε από την Αθήνα στην Ελευσίνα, εκεί όπου τελούνταν τα Ελευσίνια Μυστήρια. Κατά το μύθο, το όνομα Δαφνί η περιοχή το πήρε από μια βασίλισσα Δάφνη. Όταν το πλοίο της ναυάγησε στο λιμάνι της Ελευσίνας, Σκαραμαγκά επειδή σώθηκε, για να δείξει την ευγνωμοσύνη της στο θεό Απόλλωνα, έκτισε το Ναό του Δαφνείου Απόλλωνα. Άλλος μύθος αναφέρει ότι η Νύμφη Δάφνη για να ξεφύγει από τις ερωτικές διαθέσεις του θεού Απόλλωνα μεταμορφώθηκε σε φυτό, τη δάφνη, το οποίο αφθονεί στην περιοχή.
ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ
Η ακριβής χρονολογία ίδρυσης της Μονής Δαφνίου δεν είναι γνωστή καθώς δεν υπάρχουν επιγραφές ή άλλα ευρήματα που να μαρτυρούν τη κτίση της. Είναι γνωστό ότι το 395 μ.Χ. οι Γότθοι κατέστρεψαν το Ιερό του Δαφνείου Απόλλωνα. Στη συνέχεια και κατά την εξάπλωση του χριστιανισμού, πάνω στα ερείπια του αρχαίου Ιερού, κτίστηκε ένας νέος ναός. Εικάζεται, ότι η Μονή Δαφνίου, πρωτοκτίστηκε τον 6ο αι. πάνω στα ερείπια αυτού του παλαιοχριστιανικού ναού και ήταν τύπου βασιλική. Νεότερες μελέτες, τοποθετούν την ίδρυση του εντυπωσιακού μνημείου, τον 11ο αι.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ
- 1204, η Αθήνα καταλήφθηκε από τους Φράγκους, ο οποίοι προκάλεσαν στη Μονή μεγάλες καταστροφές.
Στο Καθολικό της Μονής και συγκεκριμένα στο τρούλο, βρέθηκαν λίθινες αιχμές από βέλη, κοντά στο μάτι και την παρειά του μωσαϊκού που απεικονίζει τον Χριστό Παντοκράτορα.
- 1207, τη Μονή Δαφνίου κατέλαβε το Τάγμα των Κιστερκιανών μοναχών.
Οι Κιστερκιανοί μοναχοί (Cistercian) ήταν ένα μικτό θρησκευτικό, μοναστικό Τάγμα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, γνωστό αλλιώς και ως «οι Λευκοί Μοναχοί» ή «οι Βερναρδίνοι» που ιδρύθηκε το 1098 μ.Χ.
Οι μοναχοί παρέμεναν στη Μονή 2,5 αιώνες και εκδιώχτηκαν, όταν οι Τούρκοι, επί Μωάμεθ Β΄, κατέλαβαν την πόλη. Οι Κιστερκιανοί μοναχοί, γύρω στα τέλη του 13ου-14ου αι. επισκεύασαν τον Εξωνάρθηκα του Καθολικού της Μονής που καταστράφηκε μετά από σεισμό, αντικαθιστώντας τα αρχικά βυζαντινά τόξα με οξυκόρυφα γοτθικά. Επίσης προχώρησαν σε στοιχειώδεις υποστηρίξεις τοίχων και θόλων μέσω ανέγερσης τοίχων. Οι ίδιοι μετέτρεψαν τη κρύπτη που βρισκόταν κάτω από το Νάρθηκα, σε μαυσωλείο, για την ταφή των δουκών της Αθήνας.
- 1456, μετά την κατάληψη της Αθήνας από τον Μωάμεθ Β’ η Μονή παραδόθηκε και πάλι στους ορθόδοξους, όπου προχώρησαν σε διάφορες προσθήκες, στη διαμόρφωση κελιών, την κατοικία του Ηγούμενου κ.ά.
- 1821, κατά την Επανάσταση, οι Τούρκοι καταλαμβάνουν τη Μονή προκαλώντας εκτεταμένες φθορές.
- 1838-1839, εγκαταστάθηκαν Βάρβαροι στρατιώτες, προκειμένου να επιτηρούν το στενό πέρασμα από και προς την Αθήνα.
- 1840, ο Γάλλος ερευνητής της μεσαιωνικής ιστορίας, Jean Alexandre Buchon επισκέφτηκε το μοναστήρι και το βρήκε εντελώς ερειπωμένο.
- 1841, έφτασε στο μοναστήρι ο περίφημος Δανός συγγραφέας Hans Christian Andersen (1805-1875), ο οποίος έμεινε εντυπωσιασμένος από τα ψηφιδωτά του Καθολικού της Μονής, που διέσωζε ίχνη της βυζαντινής του λαμπρότητας αλλά και ενοχλημένος από την τουρκική ασέβεια, κατά τα χρόνια της Επανάστασης.
- 1854, χρησιμοποιήθηκε ως στρατόπεδο για το γαλλικό τάγμα που εγκαταστάθηκε στη Μονή προκειμένου να προστατευτεί από τη φοβερή επιδημία χολέρας που είχε ξεσπάσει στην πόλη. Ο διοικητής του τάγματος, στρατηγός de Vasoignes, μαζί με τους στρατιώτες του φρόντισαν για την καθαριότητα του ερειπωμένου μοναστηριού και έκαναν κάποιες αρχαιολογικές ανασκαφές στον χώρο γύρω από αυτό.
- 1866, ο συγγραφέας Εμμανουήλ Ροΐδης (1836-1904), στο έργο του «Πάπισσα Ιωάννα», αναφέρεται στο βυζαντινό μεγαλείο της Μονής.
Η ηρωίδα, Πάππισα Ιωάννα, μεταμφιεσμένη σε αδελφό Ιωάννη, μαζί με το σύντροφό της, μεταμφιεσμένο σε πατέρα Φρουμέντιο βρήκαν ηρεμία και γαλήνη στη Μονή Δαφνίου.
- 1883–1885, η Μονή Δαφνίου μετατράπηκε σε ψυχιατρείο. Τα κελιά των μοναχών επισκευάστηκαν προκειμένου να φιλοξενήσουν τους ασθενείς και στην αυλή ανοικοδομήθηκαν διάφορα βοηθητικά κτίσματα, που επιβάρυναν σημαντικά το μνημείο.
Οι πρώτοι ασθενείς μπήκαν στη Μονή στις 2 Μαΐου 1988.
- 1886, σεισμός προκαλεί σημαντικές φθορές στη Μονή
- 1887, χρησιμοποιήθηκε ως ποιμνιοστάσιο, με τα κελιά των μοναχών να έχουν μετατραπεί σε στάβλο.
- 1889 και 1894, ισχυροί σεισμοί προκαλούν μεγάλες καταστροφές στο μνημείο.
- 1894-1974, η Μονή ερημώθηκε σταδιακά, γεγονός που συνέβαλε και στη φθορά των κτιρίων, λόγω της εγκατάλειψης της.
- 1990, όταν το μνημείο μπήκε στον Παγκόσμιο Κατάλογο Πολιτιστικής Κληρονομιάς, βρέθηκε υπό την προστασία της UNESCO και έτσι υποχρεωτικά ανακαινίστηκε, αναστηλώθηκε και απέκτησε του σημερινή του μορφή.
ΤΑ ΜΩΣΑΪΚΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΔΑΦΝΙΟΥ
Τα μωσαϊκά της Μονής χαρακτηρίζονται ως αριστουργήματα της βυζαντινής τέχνης (11ος -12ος αι. μ.Χ.), εφάμιλλα των μεγάλων μνημειακών ναών της Κωνσταντινούπολης. Η λαμπρή ψηφιδωτή διακόσμηση της Μονής Δαφνίου φανερώνει ότι ο δωρητής πρέπει να ήταν κάποιος αυτοκράτορας ή άλλος αξιωματούχος, πιθανώς με κάποια σχέση με την Κωνσταντινούπολη. Οι τεχνίτες και οι καλλιτέχνες των εντυπωσιακών μωσαϊκών προφανώς είχαν κληθεί από εκεί. Τα εντυπωσιακά μωσαϊκά κοσμούν τους τοίχους, τον τρούλο, το Ιερό και την οροφή. Οι μορφές, έχουν άριστες αναλογίες, συγκρατημένες κινήσεις και δείχνουν ευγένεια και ήθος, στην έκφραση των προσώπων.
Από τα πολλά θέματα των μωσαϊκών, τα 76 αναφέρονται στη ζωή του Χριστού και της Παναγίας και τα υπόλοιπα σε Αγίους και Προφήτες. Το εικονογραφικό πρόγραμμα ακολουθεί σε μεγάλο βαθμό τα πρότυπα που είχαν καθιερωθεί στην Κωνσταντινούπολη, μετά τη λήξη της Εικονομαχίας (726-787 και 815-843).
Έτσι στο τρούλο του ναού, δεσπόζει ο Χριστός Παντοκράτορας πλαισιωμένος από Προφήτες, στα 4 ημιχώνια, που βρίσκονται κάτω από τον τρούλο, υπάρχουν παραστάσεις του Ευαγγελισμού, της Γέννησης, της Βάπτισης, της Μεταμόρφωσης και στην κόγχη του Ιερού, η Παναγία-Πλατυτέρα με τη συνοδεία Αρχαγγέλων. Στις υψηλότερες επιφάνειες των τοίχων του ναού, τα ψηφιδωτά σώζονται σε αρκετά καλή κατάσταση, σε αντίθεση με τα κατώτατη επιφάνεια, εκεί όπου κυριαρχούν ψηφιδωτά με παραστάσεις Αγίων.
ΜΩΣΑΪΚΟ ΜΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΑ
Το εντυπωσιακό μωσαϊκό του τρούλου απεικονίζει τον Χριστό Παντοκράτορα να περιβάλλεται από 16 πρόσωπα Προφητών της Παλαιάς Διαθήκης. Αποτελεί τη μεγαλύτερη, σε μέγεθος, παράσταση μωσαϊκού της Μονής. Βρίσκεται μέσα σε κύκλο, που συμβολίζει τον ουρανό και σε χρυσό φόντο, που συμβολίζει τον παράδεισο.
Το πρόσωπό Του έχει αυστηρή έκφραση καθώς κρίνει τους ανθρώπους για τις πράξεις τους, ως «Δίκαιος Κριτής». Το βλέμμα Του είναι πλάγιο, αυστηρό και διαπεραστικό. Η αυστηρότητα επιτυγχάνεται ισχυρά τοξωτά φρύδια και τις σκούρες σκιάσει κάτω από αυτά και κάτω από τα μάτια. Η σκουρόχρωμη, πυκνή γενειάδα επιτείνει την εντύπωση της αυστηρότητας. Με το δεξί χέρι ευλογεί, ενώ στο αριστερό κρατά ογκώδες χρυσόδετο Ευαγγέλιο. Η μεγάλη απόσταση που χωρίζει τον δείκτη από το μεσαίο δάκτυλο, πάνω στο Ευαγγέλιο, προσδίδει ένταση στη χειρονομία.
Στα πρόσωπα των Προφητών σε άλλα διακρίνουμε ήρεμη μορφή, θυμίζοντας αρχαίους φιλόσοφους και σε άλλα έντονη, αυστηρή ματιά, που θυμίζουν το βλέμμα του Παντοκράτορα. Να σημειώσουμε ότι αρχικά, οι θέσεις των μορφών στο μωσαϊκό, δεν ήταν ακριβώς σε αυτή τη θέση αλλά λόγω των επεμβάσεων αποκατάστασης του έργου, τροποποιήθηκαν.
ΜΩΣΑΪΚΟ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Βρίσκεται στο Α. ημιχώνιο και εντυπωσιάζει η μεγαλοπρέπεια του χώρου που θυμίζει παλάτι.
ΜΩΣΑΪΚΟ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Στο ΒΑ. ημιχώνιο η σκηνή του Ευαγγελισμού, λαμβάνει χώρα σε χρυσό βάθος χωρίς την παραμικρή δήλωση τοπίου. Ο αρχάγγελος Γαβριήλ πλησιάζει με ήρεμη, αρμονική κίνηση την Παναγία, ο χιτώνας και το ιμάτιο ακολουθούν τις κινήσεις του σώματος και τα φτερά του θυμίζουν το αρχαιοελληνικό άγαλμα της Νίκης. Η Παναγία στα δεξιά, σε θρόνο, με γαλήνια και ευγενική μορφή, κοιτάζει μετωπικά, με το κεφάλι στραμμένο ελάχιστα προς τα δεξιά. Τα φτερά του Αρχάγγελου και τα ενδύματα και των δύο μορφών έχουν στολιστεί κατά τόπους με χρυσές ψηφίδες.
ΜΩΣΑΪΚΟ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Στο ΝΑ. ημιχώνιο του Καθολικού της Μονής, υπάρχει το μωσαϊκό της Γέννησης. Ο καλλιτέχνης τοποθετεί το βραχώδες σπήλαιο της Γέννησης, σε ένα τοπίο που αποπνέει γαλήνη. Χρυσές ψηφίδες στην κορυφή, δείχνουν το λαμπρό φως από το αστέρι, τριγύρω ήπιοι λόφοι, βοσκοί και τα προβατάκια να πίνουν νερό από ένα ρυάκι. Οι μορφές της Παναγίας, του Ιωσήφ, των Αγγέλλων και των βοσκών είναι γαλήνιες, οι κινήσεις των σωμάτων αρμονικές και τα πρόσωπα χαρακτηρίζονται από έντονη πλαστικότητα.
ΜΩΣΑΪΚΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗΣ ΤΩΝ ΜΑΓΩΝ
Κατά τη προσκύνηση των Μάγων, η Παναγία βρίσκεται καθιστή σε Θρόνο παλατιού, ο Χριστός στην αγκαλιά της ευλογεί, με το δεξί Του χέρι και οι Μάγοι προσέρχονται φορώντας επίσημα ενδύματα.
ΜΩΣΑΪΚΟ ΤΗΣ ΒΑΠΤΙΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Στο ΝΔ. ημιχώνιο απεικονίζεται η Βάπτιση όπου σπάνια σε παράσταση ο Χριστός εμφανίζεται εντελώς γυμνός, θυμίζοντας αρχαιοελληνικό άγαλμα. Οι άγγελοι κρατούν πετσέτες για να σκουπίσουν το σώμα του Χριστού, μετά τη Βάπτιση. Το ψηφιδωτό της Μεταμόρφωση του Σωτήρα, στο ΒΔ. ημιχώνιο, σώζεται λιγότερο.
ΜΩΣΑΪΚΟ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
ΜΩΣΑΪΚΟ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
Το μωσαϊκό, βρίσκεται στα Δ. του ναού, σχεδόν κατεστραμμένο. Δείχνει έναν Άγγελο να κατέρχεται από τον ουρανό, για να παραλάβει τη ψυχή της Παναγίας. Χαρακτηριστικό του μωσαϊκού αυτού είναι το σκεπτικό ύφος του Άγγελου και τα χέρια του που είναι καλυμμένα με ύφασμα, προφανώς για να τοποθετήσει την ψυχή Της.
Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΔΑΦΝΙΟΥ
Η Μονή Δαφνίου αποτελείται από τον Περίβολο με τις Πύλες Εισόδου, το Καθολικό, με τον Νάρθηκα και Εξωνάρθηκα, τα Κελιά των μοναχών, την Τράπεζα, το Μαγειρείο, το Λουτρώνα, την Κινστέρνα και μία Αίθουσα.
- Περίβολος , ισχυρός, οχυρωματικός, τετράγωνου σχήματος, με πλευρά περίπου 97 μ. Στη Β. πλευρά της Μονής Μέρος του τείχους σώζεται σε καλή κατάσταση.
Ο Περίβολος, είχε ύψος 8 μ. με «περίδρομο», δηλαδή εσωτερικό διάδρομο, πλάτους 1,6 μ. όπου επέτρεπε την κίνηση κατά μήκος του τείχους, στο ύψος των 6 μ. Ο «περίδρομος» υποστηριζόταν από τυφλή τοξοστοιχία. Το τείχος, κατά μήκος διέθετε Επάλξεις και Πύργους τετράγωνης κάτοψης. Τρεις από αυτούς σώζονται μέχρι σήμερα και βρίσκονται στη Β. πλευρά του Περιβόλου. Στο κτίσιμο του Περιβόλου είχαν χρησιμοποιηθεί κροκαλοπαγείς λίθοι κομμένοι σε μεγάλα ορθογώνια κομμάτια μήκους 1,6 μ. και ύψους 0,4-0,6 μ. συνδεδεμένοι με κονίαμα. Ο οχυρωματικός Περίβολος, ήταν αναγκαίος λόγω της θέσης της Μονής, σε απόσταση 10 km από την Αθήνα, σε ερημική περιοχή, κοντά στο λιμάνι και δίπλα στο δρόμο που οδηγούσε από την Πελοπόννησο προς την Αθήνα.
- Κύρια Πύλη Μονής, βρισκόταν στη μέση της Δ. πλευράς του Περίβολου, δηλαδή απέναντι από την είσοδο του Καθολικού.
Προστατευόταν από οχυρωματικό Πύργο, ο οποίος υψωνόταν από πάνω της και ενισχυόταν από δύο πλευρικούς Προμαχώνες. Έτσι, για να εισέλθει κανείς στην αυλή της Μονής έπρεπε να περάσει από το «διαβατικό», δηλαδή τον καμαροσκέπαστο διάδρομο, μήκους 6 μ. που ανοιγόταν κάτω από τον Πύργο.
- Δευτερεύουσα Πύλη, βρίσκεται 8 στη μέση της Α. πλευράς του Περίβολου και σήμερα αποτελεί την κύρια είσοδο των επισκεπτών.
Η ύπαρξη δύο εισόδων στον Περίβολο, της Μονής Δαφνίου, δείχνει μεγαλοπρέπεια καθώς δεν παρατηρείται στα υπόλοιπα μοναστήρια της εποχής.
- Καθολικό, δηλαδή ο κυρίως ναός, είναι του 11ου αι. και ανήκει στον τύπο του σύνθετου οκταγωνικού, με τρούλο.
Εξωτερικά, ο κυρίως ναός δίνει την εντύπωση ενός μεγάλου κύβου, με δόμηση από τούβλα, που στηρίζει έναν ψηλό τρούλο. Εσωτερικά, ο βαρύς τρούλος στηρίζεται σε 8 ισχυρά τετράπλευρα στηρίγματα (πεσσούς), τέσσερα ελεύθερα και τέσσερα ενσωματωμένα στους τοίχους. Ο χαρακτηρισμός οκταγωνικός προκύπτει από την οκταπλή στήριξη του τρούλου. Οι πεσσοί, τοποθετημένοι ανά ζεύγη, σχηματίζουν 4 ημιχώνια (γωνιακές κόγχες) τα οποία γεφυρώνουν τις γωνίες του τετραγώνου της βάσης και το μετατρέπουν σε οκτάγωνο. Πάνω σε αυτό στηρίζεται ο μεγάλος τρούλος. Αρχιτεκτονικά θυμίζει τον τρόπο στήριξης των τρούλων σε ναούς της Κωνσταντινούπολης (10ου -11ου αι.). Ο χώρος κάτω από τον τρούλο, είναι ανοικτός και ενιαίος και το φως διαχέεται ομοιόμορφα στον χώρο, μέσα από τα 16 παράθυρα του τρούλου.
- Νάρθηκας, στη Δ. πλευρά του ναού, όπου προσαρτήθηκε και ο Εξωνάρθηκας.
- Εξωνάρθηκας ή Προστώο, έχει μορφή ανοικτής στοάς με όροφο.
Εκεί πρέπει να ήταν η κατοικία του Ηγούμενου και η Βιβλιοθήκη.
Στον Εξωνάρθηκα υπάρχουν ίχνη τοιχογραφιών (12ου– 13ου αι.) ενώ στον ναό έχουν βρεθεί μεταβυζαντινές τοιχογραφίες (17ου αι.). Στα Δ. του Εξωνάρθηκα προσκολλήθηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας παρεκκλήσι με το Ιερό στρεφόμενο προς Βορρά.
- Κελιά των μοναχών, υπήρχαν κελιά τόσο στη Β. πλευρά του τείχους, που ήταν προσκολλημένα στον Περίβολο όσο και στη Δ. πλευρά του, σε μικρή απόσταση από αυτόν που σχημάτιζαν, ένα στενό διάδρομο.
Στα Ν. του Καθολικού υπάρχει ομάδα Κελιών με στοές, τα οποία είναι χτισμένα γύρω από μικρή τετράγωνη αυλή. Αυτά τα κατασκεύασαν οι Κιστερκιανοί μοναχοί και τα αναδιαμόρφωσαν οι ορθόδοξοι κατά τον 16ο αι.
- Τράπεζα και Μαγειρείο, στα Β. του Καθολικού, όπου σώζονται κάποια ερείπια.
Η Α. πλευρά καταλαμβανόταν από αψίδα, ημικυκλική εσωτερικά και ημιεξαγωνική εξωτερικά. Το κυκλικό κτίσμα, που έχει εντοπιστεί προσκολλημένο στη Β. πλευρά της Τράπεζας(τραπεζαρία), ήταν το Μαγειρείο της Μονής.
- Λουτρώνας, στα ΝΔ. του Καθολικού, σώζονται μόνο τα υπόκαυστα, δηλαδή εκεί που παραγόταν το ζεστό νερό.
Η ύπαρξη λουτρώνα, σε ένα μοναστήρι, δεν ήταν συνηθισμένο φαινόμενο και υποδήλωνε ακμή και ευημερία.
- Κινστέρνα, δεξαμενή για τη συλλογή του βρόχινου νερού.Βρισκόταν στα ΝΔ. του Καθολικού όπου έχει εντοπιστεί ορθογώνιο υπόγειο κτίσμα, κάτω από τα κελιά. Η Κινστέρνα ήταν δίκλιτη με καμάρες και η συλλογή του νερού γινόταν μέσα από κυκλικά ανοίγματα. Παρόμοιες δίκλιτες κινστέρνες έχουν εντοπιστεί στη Μονή του Οσίου Λουκά και στην Αγία Σοφία του Μυστρά.
- Αίθουσα, στα Ν. του Καθολικού.
Έχουν βρεθεί τα ερείπια μιας αίθουσας διαστάσεων 23,0×6,5 μ., με προσανατολισμό Α-Δ, τυπική μεσοβυζαντινή τοιχοδομία και δάπεδο στρωμένο με πήλινες πλάκες. Κατά μήκος του Β. και του Ν. τείχους υπήρχαν κίονες. Τα διαθέσιμα στοιχεία δεν επιτρέπουν τον καθορισμό της χρήσης της αίθουσας.
ΠΡΟΣΒΑΣΗ
Η Μονή Δαφνίου απέχει από το κέντρο της πρωτεύουσας 10 km και η πρόσβαση γίνεται από την Ε.Ο. Αθηνών – Κορίνθου, ως εξής :
- με Ι.Χ. από την Ε.Ο. Αθηνών-Κορίνθου, στην ομώνυμη περιοχή Χαϊδαρίου.
- με Μετρό, γραμμή 3, Αεροδρόμιο-Αγία Μαρίνα και στη συνέχεια με τη λεωφορειακή γραμμή, Νο 866, Στ. Αγία Μαρίνα-Ασπρόπυργος (στάση Μονή Δαφνίου), Νο 876, Στ. Αγία Μαρίνα- Ελευσίνα, Ασπρόπυργος (στάση Μονή Δαφνίου) και Νο 811, Στ. Αγία Μαρίνα-Χαϊδάρι (κυκλική, στάση Ψυχιατρείο).
Ο ΠΕΡΙΒΑΛΛΩΝ ΧΩΡΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΔΑΦΝΙΟΥ
Γύρω από τη Μονή, ο Δήμος Χαϊδαρίου, έχει κατασκευάσει ένα Τουριστικό Περίπτερο στο οποίο έχετε τη δυνατότητα να πιείτε καφέ ή να φάτε. Στον αύλειο χώρο, ο οποίος έχει διαμορφωθεί κατάλληλα, γίνονται κάθε χρόνο πολιτιστικές εκδηλώσεις, με κορυφαία τα «Χαϊδαριώτικα Κούλουμα», την Καθαρή Δευτέρα.
ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ
- Ι.Μ. Δαφνίου, Χαϊδάρι, τηλ. : 2105811558, είσοδος ελεύθερη, από Τρίτη – Παρασκευή, ώρες επίσκεψης : 8:00-15:00.
- Δήμος Χαϊδαρίου, οδός Στρ. Καραϊσκάκη και Επαύλεως, Χαϊδάρι, τηλ.: 2132047200, 2105324600, www.haidari.gr