Επίδαυρος – Αρχαιολογικός χώρος – Μουσείο – Ιερό Ασκληπιού – Θόλος

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Ιερά Οδός, οδηγούσε από το λιμάνι της Επιδαύρου προς τα Προπύλαια.
Προπύλαια, στα Β. του χώρου, υπήρχαν 2 σειρές από κίονες κορινθιακού και ιωνικού ρυθμού σε αντίθεση με τα Προπύλαια της Ακρόπολης που ήταν δωρικού και ιωνικού ρυθμού.
Ξενώνας ή Καταγώγιο, τετράγωνη έκταση, 76,30Χ76,30 μ., με διώροφα κτίσματα 160 δωματίων, φτιαγμένα με τέτοιο τρόπο, ώστε να επικοινωνούν μεταξύ τους με 4 αυλές, σε σχήμα σταυρού.

Ελληνικά Λουτρά, βρίσκονταν απέναντι από τον Ξενώνα
Γυμνάσιο, κτίσμα με διαστάσεις 76,00Χ70,00 μ., με εσωτερική αυλή που την διακοσμούσαν 60 κίονες. Στο εσωτερικό του κτίσματος, κατά τη ρωμαϊκή εποχή, υπήρχε Ωδείο, τα ερείπια του οποίου, η σκηνή και οι κερκίδες, σώζονται μέχρι σήμερα.
Ναός Αρτέμιδος, κοντά στο ναό του Ασκληπιού, δωρικού τύπου. Ήταν πολύ πιο απλός Ναός από του Ασκληπιού, με 6 κίονες μπροστά και από 2 κίονες στο πλάι. Εντός του ναού, μέσα σε 10 κίονες, υπήρχε το άγαλμα της θεάς η οποία λεγόταν και Εκάτη και είχε πολύ στενή σχέση με τη λατρεία του Ασκληπιού. Η άσκηση λατρείας της Αρτέμιδος στο Ιερό χρονολογείται ήδη από τον 5^ο αι. π. Χ, σύμφωνα με επιγραφή που έχει βρεθεί. Χαρακτηριστικό διακοσμητικό στοιχείο του Ναού ήταν οι υδρορροές, όπου στη μια άκρη είχαν τη μορφή κεφαλής χοίρου και στην άλλη κεφαλή σκύλου, που σχετίζονταν με το κυνηγητικό χαρακτήρα της θεάς Άρτεμης.
Ναός Θέμιδος
Στοά της Κότυος, κτίσμα κατάκλισης των ασθενών.
Άβατο ή Εγκοιμητήριο, όπου στην όψη του κτίσματος υπήρχαν 26 κίονες ιωνικού ρυθμού και στο εσωτερικό του, υπήρχαν 23 στύλοι που στήριζαν την οροφή του οικοδομήματος. Είχε 2 μακριούς διαδρόμους, στους οποίους οι ασθενείς κοιμόντουσαν, «περιοδικός θάνατος», στο Ιερό Έδαφος, και περίμεναν να εμφανιστεί σε όνειρο ο θεός Ασκληπιός, για την ίαση τους.
Ιερό Φρέαρ, βάθους 17 μ., στα Α. του Άβατου, στο οποίο γινόταν η κάθαρση και οι θεραπείες με χρήση νερού. Παραπλεύρως υπήρχαν Στήλες με Πίνακες και Επιγραφές στις οποίες αναγράφονταν οι ιάσεις των ασθενών, μετά τη θαυματουργή επέμβαση του θεού. Το Φρέαρ ή η Κρήνη ήταν βασικά στοιχεία της ίασης, που επιτυγχανόταν µε τη διαδικασία της κάθαρσης και της «εγκοίµησης», κοντά στο νερό.
Θόλος, είχε 3 ομόκεντρους, σπειροειδής διαδρόμους, που σώζονται σε άριστη κατάσταση.

Ναός Ασκληπιού, δωρικού τύπου.
Βωμός, δίπλα στο Ναό του Ασκληπιού, όπου εναπόθεταν τα δώρα προς το θεό. Συνήθως ήταν Αναθήματα, από πηλό ή μέταλλο, που θύμιζαν τα προς θεραπεία ανθρώπινα μέλη του σώματος. Πολλές φορές αφιέρωναν Ύμνους για να ευχαριστήσουν το θεό για την ίασή τους.
Ρωμαϊκά Λουτρά
Στάδιο, είχε μήκος 181 μ. και επικοινωνούσε με τον Ιερό Χώρο με υπόγειο διάδρομο. Από τα ευρήματα τοποθετείται στην ελληνιστική περίοδο.
Μουσείο
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
Ερείπια πρωτοχριστιανική εκκλησίας αφιερωμένη στον Άγιο Ιωάννη
Ερείπια Ιππόδρομου αρματοδρομίας, ΝΔ. του Σταδίου, σε απόσταση 3 km.
Ερείπια από το Ιερό του Απόλλωνα Μαλεάτα, ΒΔ. του Ιερού του Ασκληπιού, στο όρος Κυνόρτιο. Ιδρύθηκε γύρω στο 800 π.Χ. αφιερωμένο στον Απόλλωνα, θεό με θεραπευτικές ιδιότητες, που λατρευόταν εδώ ως Απόλλωνας Μαλεάτας.Τα δύο Ιερά, αφιερωμένα το ένα στον Απόλλωνα Μαλεάτα και το άλλο στον Ασκληπιό, εξελίχθηκαν παράλληλα, με την επίσημη ονομασία «Ιερόν Απόλλωνος Μαλέατα και Ασκληπιού».

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

Βρίσκεται μέσα στον Αρχαιολογικό Χώρο της Επιδαύρου και έχει οικοδομηθεί (1902-1909) από τον υπεύθυνο των ανασκαφών, Παναγιώτη Καββαδία. Κατασκευάστηκε για να στεγάσει τις μερικές αποκαταστάσεις των Μνημείων του Ασκληπιείου καθώς και τα σημαντικότερα ευρήματα των ανασκαφών.

Τα περισσότερα γλυπτά που ανασκάφηκαν, μεταφέρθηκαν στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας και αντικαταστάθηκαν, στο Μουσείο της Επιδαύρου, από τα γύψινα εκμαγεία τους.

Στις συλλογές του Μουσείου περιλαμβάνονται: Επιγραφές με οικοδομικά σχέδια, Επιγραφές ταμάτων, Ιεροί Ύμνοι προς το θεό Ασκληπιό, ελληνικά και ρωμαϊκά Αναθηματικά γλυπτά, Αναθηματικές και τιμητικές Επιγραφές, αποκαταστάσεις αρχιτεκτονικών μελών (θριγκού-σίμης), Μνημείων Προπυλαίων, Ναού Ασκληπιού, Ναού Αρτέμιδος, αρχιτεκτονικά μέλη Μνημείων του Ιερού του Ασκληπιείου, αετωματικά γλυπτά κ.ά.

ΣΥΛΛΟΓΕΣ ΜΟΥΣΕΙΟΥ

Το Μουσείο αποτελείται από 3 αίθουσες.

Στην 1^η αίθουσα υπάρχουν Ιατρικά και χειρουργικά εργαλεία (λαβίδες, μαχαίρια κλπ), Επιγραφές με συνταγές και θεραπείες, Επιγραφές με εκθέσεις κόστους κτιριακών κατασκευών κλπ, που βρέθηκαν στο Βωμό. Σε μια γωνία της αίθουσας υπάρχουν 4 αγάλματα, όπου τα 3 αγάλματα παριστάνουν άντρες της ρωμαϊκής κοινωνίας και το 4^ο μια γυναίκα, πιθανόν της ελληνιστικής περιόδου ή αρχή της ρωμαϊκής.

Στην αίθουσα υπάρχουν Μετώπες, με σχέδια λεοντοκεφαλών, με ανοικτό το στόμα, από το Ιερό του Ασκληπιού, που χρησίμευαν για την αποβολή του νερού, δηλαδή ως υδρορροές.

ΥΔΡΟΡΡΟΗ ΣΕ ΣΧΗΜΑ ΛΕΟΝΤΟΚΕΦΑΛΗΣ

Στην 2^η αίθουσα υπάρχουν τα Αναθήματα που βρέθηκαν στο Βωμό, οικοδομικά στοιχεία από το Ιερό και αγάλματα (εκμαγεία).

Τα περισσότερα εκθέματα του Μουσείου είναι αντίγραφα καθώς τα πρωτότυπα βρίσκονται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας.

Η 3^η αίθουσα είναι γεμάτη από τα αρχιτεκτονικά μέρη του σπουδαιότερου οικοδομήματος του Ιερού χώρου της Επιδαύρου, της Θόλου. Εδώ βρίσκεται ένα κιονόκρανο κορινθιακού ρυθμού, που βρέθηκε άθικτο λίγο πιο πέρα από τη Θόλο, έργο μάλλον, του Πολύκλειτου του νεότερου, που κατασκεύασε και τη Θόλο.

ΤΟ ΚΙΟΝΟΚΡΑΝΟ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΥ ΡΥΘΜΟΥ ΤΗΣ ΘΟΛΟΥ

ΙΕΡΟ ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ – ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΟ

Το Ιερό του Ασκληπιού, στον αρχαιολογικό χώρο της Επιδαύρου, ήρθε στο φως μετά από συστηματικές ανασκαφές (1881-1887), του Έλληνας αρχαιολόγου Παναγιώτη Καββαδία. Σύμφωνα με τη μυθολογία ο Ασκληπιός ήταν ο θεός της Ιατρικής.

Ήταν γιος του θεού Απόλλωνα και της Κορωνίς, κόρης του Φλεγύα, βασιλιά των Λαπιθών, της Θεσσαλίας. Ο Απόλλωνας ερωτεύτηκε παράφορα την Κορωνίς και ενώθηκε μαζί της. Όταν η Κορωνίς κατάλαβε ότι περίμενε το παιδί του, παντρεύτηκε έναν νεαρότερο, τον Ίσχιο, γιο του Ελάτου. Όμως αυτή την απιστία της, την πληροφορήθηκε ο Απόλλωνας, από τον πιστό του υπηρέτη τον Κόρακα, που μέχρι τότε ήταν άσπρος αλλά ο θεός μέσα στην οργή του τον καταράστηκε και τον έκανε μαύρο. Στη συνέχεια θανάτωσε την Κορωνίς, καίγοντάς την και από το νεκρό σώμα της, μέσα από την πυρά, πήρε το παιδί. Το παιδί, ο Ασκληπιός, μεταφέρθηκε στο Πήλιο, όπου παιδαγωγός του ήταν ο Κένταυρος Χείρων, από τον οποίο διδάχτηκε τη χρήση και θεραπεία των βοτάνων και πολλές θεραπευτικές συνταγές.

Ο Ασκληπιός είχε την ικανότητα, εκτός από τη θεραπεία των αρρώστων, να επαναφέρει στη ζωή τους νεκρούς, αλλάζοντας έτσι την ισορροπία μεταξύ ζώντων και νεκρών. Ο Άδης φοβούμενος μήπως χάσει τη βασιλεία του, αν αναστηθούν όλοι οι νεκροί, παρακάλεσε τον αδελφό του, το Δία, να τον βοηθήσει. Ο Δίας, για να ικανοποιήσει τον Άδη, έριξε κεραυνό και κατάκαψε τον Ασκληπιό.

Η πρώτη λατρεία του Ασκληπιού, τοποθετείται στη Θεσσαλία και συγκεκριμένα στα Τρίκαλα, όπου βρέθηκε το αρχαιότερο Ιερό (7^ος αι. π.Χ.). Σύμφωνα με το μύθο, η Κορωνίς ενώθηκε με τον Απόλλωνα, στην Τρίκκη, τα σημερινά Τρίκαλα, στις όχθες του ποταμού Ληθαίου.

Στην Αθήνα, η λατρεία του Ασκληπιού, εμφανίζεται τον 5^ο αι. π.Χ. καθώς την εποχή αυτή, η πόλη μαστίζονταν από επιδημία χολέρας. Στην αρχαία πόλη Σικυώνα, μια περιοχή της Δυτικής Κορινθίας, στις εκβολές του Ασωπού, οι ανασκαφές έφεραν στο φως Ιερό του Ασκληπιού. Στο περίφημο Ασκληπιείο της Κω, σε αντίθεση με το Ιερό του Ασκληπιού στην Επίδαυρο, αναπτύχθηκε η επιστημονική Ιατρική, όπου δίδασκε και ο Ιπποκράτης. Ένα ακόμη περίφημο Ιερό υπήρχε στην Πέργαμο. Επίσης στη Ρώμη υπήρχε ανάλογο Ασκληπείο. Αυτό δημιουργήθηκε, το 293 π.Χ. όταν η πόλη μαστίζονταν από μια φοβερή και ανίατη επιδημία.

Ο θεός Ασκληπιός θεράπευε υπό τη μορφή φιδιού. Σύμφωνα με τα Αναθηματικά ανάγλυφα, που βρέθηκαν στις ανασκαφές (τα περισσότερα από αυτά βρίσκονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών), ο ασθενής είτε έβαζε ένα φίδι πάνω του και γινόταν καλά, είτε το έβλεπε πάνω σε δέντρο και έφευγε υγιής, είτε το έβλεπε στο ύπνο του κλπ.

Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΙΔΑΥΡΟ

Ο Ναός του Ασκληπιού άρχισε να κατασκευάζεται από τον αρχιτέκτονα Θεόδοτο, το 380 -370 π.Χ. Ανήκε στους μικρότερους Ναούς, τύπου δωρικού Περίπτερου και είχε οικοδομηθεί σε μια έκταση διαστάσεων 11,76Χ23,06 μ. Ο Περίπτερος Ναός, είναι τύπος αρχιτεκτονικής ναών στην αρχαία Ελλάδα. Χαρακτηριστικό του είναι ότι ο Σηκός, ο οποίος περικλείεται από μια σειρά κίονες, τη λεγόμενη Περίσταση, οι οποίοι σχηματίζουν το χώρο μεταξύ της Περίστασης και του Ναού, την Πτέρυγα. Ο Ναός είχε 6 x 11 δωρικούς κίονες στην Περίσταση, ενώ 2 επιπλέον δωρικοί κίονες υπήρχαν ανάμεσα στις παραστάδες, στην είσοδο του Πρόναου.

Το δάπεδο της Περίστασης, ήταν από μάρμαρο, με αντίθεση χρωμάτων, σκουρόχρωμου και λευκού μαρμάρου, όπως ακριβώς ο Ναός του Δία στην Ολυμπία και ο Ναός του Απόλλωνα στη Δήλο. Η πρόσβαση στο κτίριο γινόταν μέσα από μια Αναβάθρα, στα Α. του Ναού. Ο Ναός αποτελούνταν από Πρόναο και Σηκό (δηλαδή ο εσωτερικός χώρος, όπου συνήθως φυλασσόταν το άγαλμα του θεού), με εσωτερική κορινθιακή κιονοστοιχία σε σχήμα Π. Η κορινθιακή κιονοστοιχία περιέβαλε το χρυσελεφάντινο άγαλμα του θεού, έργο του Πάριου γλύπτη Θρασυμήδη.

Η μορφή του αγάλματος μας είναι γνωστή από την περιγραφή του περιηγητή Παυσανία, από νομίσματα της πόλης της Επιδαύρου και από 2 μαρμάρινα ανάγλυφα. Ο θεός εικονιζόταν καθισμένος σε Θρόνο, με μια βακτηρία στο ένα χέρι και ένα φίδι στο άλλο. Στο πλάι του καθόταν ένας σκύλος. Ο Θρόνος ήταν διακοσμημένος με μυθολογικές παραστάσεις. Η Πόρτα Εισόδου ήταν από ξύλο, ελεφαντοστό και διακοσμημένη από χρυσά καρφιά. Εσωτερικά , στο δάπεδο του Σηκού, υπήρχε μια θήκη, όπου φυλάσσονταν τα περιουσιακά στοιχεία του Ιερού καθώς και τα πολύτιμα Αναθήματα.

Ο εξωτερικός διάκοσμος περιελάμβανε Μετόπες, διακοσμημένες με ρόδακες, αετωματικές συνθέσεις , ολόγλυφα Ακρωτήρια και υδρορροές σε σχήμα λεοντοκεφαλής. Οι δυο στενές πλευρές του Ναού, με τους 6 κίονες, ήταν γεμάτες αγάλματα. Στο ανατολικό Αέτωμα παριστάνεται η μάχη Ελλήνων – Τρώων και στο δυτικό η μάχη Ελλήνων –Αμαζόνων, η Αμαζονομαχία. Όλα αυτά βρίσκονται σήμερα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών.

Στις άκρες του οικοδομήματος, στα Ακρωτήρια, υπήρχαν τα αγάλματα των έφιππων «Αυρών» και της «Νίκης», φτιαγμένα από παριανό μάρμαρο, του γλύπτη Τιμόθεου. Η «Αύρα» συμβόλιζε την «Αναζωογόνηση» και η «Νίκη», η οποία κρατάει μια πέρδικα, την «Υγεία».

Τα περισσότερα αγάλματα του θεού Ασκληπιού λαξεύτηκαν από τον Αλκαμένη από τη Μαντινεία, τον Κάναχο από Σικυώνα, από τον Κηφισόδοτο, τον Σκόπα και τον Βρύαξ. Σε όλα τα αγάλματα ο Ασκληπιός απεικονίζεται σεβάσμιος, με κυματιστά μαλλιά και γένια. Ο θεός φοράει χιτώνα και στην αριστερή πλευρά στηρίζεται σε ράβδο γύρω από την οποία ελίσσεται ένα φίδι. Γενικά το φίδι είναι ο μόνιμος συνοδός του θεού καθώς αρχικά λατρευόταν με τη μορφή ζώου και μετά με ανθρώπινη μορφή. Σε άλλες φορές, ο Ασκληπιός, συνοδεύεται από τον Τελεσφόρο, θεό της μαγικής θεραπευτικής και άλλες από τη γυναικεία μορφή της θεάς Υγείας. Πολλοί αναφέρουν τη θεότητα αυτή ως κόρη του Ασκληπιού.

ΘΕΟΣ ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ

Η ΘΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

Η Θόλος της Επιδαύρου, ήταν το τελειότερο κυκλικό οικοδόμημα του αρχαιολογικού χώρου, με εξαιρετικά πλούσιες αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες στο διάκοσμο. Η κατασκευή της, σύμφωνα με τις επιγραφές κόστους που βρέθηκαν κατά τις ανασκαφές, τοποθετείται το 360-320 π.Χ. Κατασκευαστής και γλύπτης του εντυπωσιακού κτίσματος, ήταν κάποιος Πολύκλειτος, μάλλον εγγονός ή κάτι σχετικό με τον μεγάλο γλύπτη Πολύκλειτο, του 5^ου αι. π.Χ.

Μετά τη Θόλο της Επιδαύρου, κατασκευάστηκε η Θόλος των Αθηνών, στον Κεραμικό (530 π.Χ.), η Θόλος των Αθηνών, στην Αρχαία Αγορά (Πρυτανείο,465 π.Χ.) και η Θόλος στο Ιερό της Αθηνάς Προναίας (380 π.Χ.), στους Δελφούς, στο οποίο αρχιτέκτονας ήταν ο Θεόδωρος ο Φωκεύς. Η Θόλος ή Θυμέλη ήταν φτιαγμένη από μάρμαρο Πάρου και Πεντέλης, ασβεστόλιθο Ελευσίνας και από ντόπια υλικά.

Η Ανωδομή της είχε 3 ομόκεντρους κυκλικούς δακτυλίους. Εξωτερικά υπήρχε πώρινη Περίσταση, από 26 δωρικούς κίονες, η οποία περιέβαλε έναν πώρινο Σηκό. Μια δεύτερη κυκλική κιονοστοιχία, από 14 μαρμάρινους κίονες, κορινθιακού ρυθμού, διακοσμούσε το εσωτερικό του Σηκού.

Το Δάπεδο, στο εσωτερικό της κορινθιακής κιονοστοιχίας, διαμορφωνόταν από λευκές και μαύρες ρομβοειδείς πλάκες, σε ένα μοναδικής σύλληψης γεωμετρικό σχέδιο. Την Οροφή του Περίβολου κοσμούσαν μαρμάρινα περίτεχνα φατνώματα, από ρόδακες και φύλλα ακάνθου. Το κτίριο είχε ξύλινη κωνική Στέγη, καλυμμένη με ένα πολύπλοκο σύστημα μαρμάρινων κεραμίδων ενώ, στην κορυφή της Στέγης, είχε τοποθετηθεί ένα περίτεχνο κεντρικό φυτικό ακρωτήριο. Από τις Μετώπες, του οικοδομήματος, ο οποίες ήταν γεμάτες από διηγηματικές παραστάσεις, σώζονται μέρη με διακόσμηση από ρόδακες, έλικες ακάνθου και υδρορροές από λεοντοκεφαλές.

Από το εσωτερικό της Θόλου και συγκεκριμένα από την Πόρτα Εισόδου, σώζονται οι διακοσμήσεις που υπήρχαν στο πλαίσιο (περίθυρο), από ρόδακες και ανθέμια, όπως ακριβώς είναι η διακόσμηση του Ερέχθειου. Από τον περιηγητή Παυσανία μαθαίνουμε ότι, στο εσωτερικό της, υπήρχαν εικονογραφημένες παραστάσεις, του ζωγράφου Παυσία.

Κάτω από το περίπλοκο Δάπεδο υπήρχε, και έχει διασωθεί, ένας τριμερής υπόγειος χώρος, η Κρύπτη (υπόγειο), που μάλλον χρησίμευε για τη διαμονή του Ιερού Φιδιού, που λατρευόταν για τις θεραπευτικές του ιδιότητες και συχνά ο Ασκληπιός, έπαιρνε τη μορφή του. Οι κυκλικοί Διάδρομοι, που τον αποτελούσαν, επικοινωνούσαν μεταξύ τους με ανοίγματα ενώ υπήρχαν φράγματα που ανάγκαζαν τον εισερχόμενο να ακολουθήσει μια πορεία σε μορφή λαβύρινθου.

Η Θόλος, καταστράφηκε για πρώτη φορά από το μεγάλο σεισμό του 6^ου αι. μ. Χ. ενώ το 18^ου αι. άρχισε η αρπαγή των πώρινων μελών, η ασβεστοποίηση των μαρμάρων και η αφαίρεση των μεταλλικών στοιχείων της. Υλικό από τη Θόλο βρέθηκε επίσης εντοιχισμένο σε βυζαντινά μνημεία της ευρύτερης περιοχής.
Μετά τις ανασκαφές ( τέλος 19^ου αι.), από το Μνημείο σώζονταν μόνο οι 3 στερεοβάτες της Ανωδομής και η υπόγεια τριμερής κατασκευή του λαβυρίνθου.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΘΟΛΟΥ

Τα κυκλικά οικοδομήματα στην αρχαία Ελλάδα, απατούνται σε πολλά Ιερά όπως οι Θόλος της Επιδαύρου, δίπλα στο Ιερό του Ασκληπιού αλλά και οι Θολωτοί Τάφοι των Μυκηνών, εικάζεται ότι συνδέονται με τη λατρεία ηρώων ή χθόνιων θεοτήτων, ωστόσο δεν υπάρχουν αρχαίες μαρτυρίες για τη χρήση τους.

Μια άλλη ερμηνεία, για την ύπαρξη Θόλων, στηρίζεται στην παραδοχή ότι ο ελλαδικός χώρος δέχεται έντονες επιδράσεις από γεωμαγνητικές ακτινοβολίες, οι οποίες διαιρούνται σε θετικές και αρνητικές γεωπαθητικές επιδράσεις. Μάλιστα, έχει αποδειχθεί ότι, κατά τη διάρκεια της νύκτας, οι αρνητικές επιδράσεις τριπλασιάζονται σε σχέση με την ημέρα, γι αυτό και οι αρχαίοι είχαν θεοποιήσει τον Ήλιο, ο οποίος δρα θετικά κατά των γεωπαθειών.

Ορισμένες θετικές γεωμαγνητικές ακτινοβολίες, που εκπέμπονται σε χώρους όπως της Επιδαύρου, των Μυκηνών και των Δελφών είναι από τις ισχυρότερες στον κόσμο. Και στις τρεις περιπτώσεις, υπάρχουν κυκλικά κτίσματα τα οποία χρησιμεύουν για να συγκεντρώνουν αυτές τις θετικές γεω-ενεργειακές επιδράσεις. Και τα τρία αυτά οικοδομήματα, εμφανίζουν ισχυρή θετική ακτινοβολία, η οποία φαίνεται ότι ενισχύεται από τη σπειροειδή μορφή των θεμελίων του κυκλικού σχήματος. Στον Αρχαιολογικό Χώρο της Επιδαύρου, τέτοια οικοδομήματα, είναι το Ιερό του Ασκληπιού και ειδικότερα η Θόλος.

ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ

Ιερό Ασκληπιού Επιδαύρου, Λυγουριό, Ν. Αργολίδας, τηλ. 2753022009 & 2753027502