Translation

Ορειβασία στο μονοπάτι της Εικοσιφοίνισσας του Παγγαίου Όρους

Ελλάδα Μακεδονία

Το όρος Παγγαίο είναι ο μεγάλος ορεινός όγκος που εκτείνεται μεταξύ του Ν. Καβάλας και του Ν. Σερρών. Η ψηλότερη κορυφή του είναι το «Μάτι», με υψόμετρο 1.956 μ. Κατά την ελληνική μυθολογία το όρος αρχικά ονομαζόταν «Καρμάνιον» και αργότερα ονομάστηκε «Παγγαίον» από τον Παγγαίο, γιο του θεού Άρη και της Κριτοβούλης, ο οποίος μη μπορώντας να αντέξει τις τύψεις του για την αιμομιξία που άθελά του διέπραξε με την κόρη του, αυτοκτόνησε πάνω στο όρος αυτό.


Στο Παγγαίο έχουν χαρτογραφηθεί και σημανθεί, από τον Ε.Ο.Σ. Καβάλας, πολλά μονοπάτια για τους φυσιολάτρες και τους πεζοπόρους. Το «Μονοπάτι της Εικοσιφοίνισσας» είναι το ομορφότερο και το μεγαλύτερο του Παγγαίου.

Load WordPress Sites in as fast as 37ms!

ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΕΙΚΟΣΙΦΟΙΝΙΣΣΑΣ

Η διαδρομή έχει μήκος 12 km (11.989 μ.) και τα  χαρακτηριστικά βήματα της είναι :

Από την Ι. Μ. Παναγίας  Εικοσιφοίνισσας, μετά από 3,5 km χωματόδρομο μπαίνετε στο δάσος που βγάζει στον αυχένα Κεντίκι, με θέα προς το χωριό Νικήσιανη. Συνεχίζοντας ΝΔ, στα 1.150 μ. το μονοπάτι σας βγάζει στη σπηλιά Ασκητότρυπα. Περπατάτε μέσα στο δάσος με τις οξιές, μέχρι τη ράχη Αμπάρι. Εδώ υπάρχουν παγκάκια για ξεκούραση. Η πηγή «Μπέικος» απέχει από αυτό το σημείο 5 λεπτά. Στη συνέχεια, αν θέλετε να φτάσετε μέχρι το Τρίκορφο, που είναι η 2η ψηλότερη κορυφή του Παγγαίου (1.942 μ.) μπορείτε να πάτε Ν. ανηφορίζοντας την πλαγία, μέχρι την αλπική ζώνη του βουνού. Για να φτάσετε στο «Καταφύγιο Χατζηγεωργίου» (1.750 μ.), στην κοιλάδα του Ορφέα, ακολουθείτε το μονοπάτι προς τα Α και μετά τη δεξαμενή νερού, σε 10 λεπτά συναντάτε το καταφύγιο.

The Ultimate Managed Hosting Platform

Για τη σηματοδότησή του μονοπατιού εργάστηκε ο Ε.Ο.Σ. Καβάλας.

Ι.Μ. ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΕΙΚΟΣΙΦΟΙΝΙΣΣΑΣ

Η Ι.Μ. Εικοσιφοίνισσας βρίσκεται  δρόμο Σερρών – Καβάλας, μετά την Κοινότητα Κορμίστας, Β. του όρους Παγγαίου και σε υψόμετρο 753 μ. Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προσκυνήματα της Μακεδονίας και είναι το παλαιότερο εν ενεργεία μοναστήρι της Ελλάδας και της Ευρώπης.

Αρχικά το μοναστήρι ήταν στη θέση Βίγλα, 50 μ. ανατολικά της σημερινής Μονής. Εκεί είχε ιδρύσει μια μικρή μοναστική κοινότητα ο Επίσκοπος Φιλίππων, Σώζων (5ος αι.). Ο Άγιος Γερμανός (518 μ.Χ), ο οποίος μέχρι τότε  ασκήτευε στους Αγίους Τόπους, στην Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, κοντά στον Ιορδάνη ποταμό, ήρθε στη Βίγλα μετά από όραμα αγγέλου. Όταν έφτασε εδώ έκτισε μια εκκλησία στη θέση της παλαιάς. Σύμφωνα με την παράδοση, επειδή ήθελε να φτιάξει μια εικόνα της Παναγίας βγήκε στο δάσος για να βρει το κατάλληλο ξύλο. Κατά την επεξεργασία του ξύλου, αυτό ράγισε. Ο Άγιος Γερμανός σκέφτηκε να το πετάξει αλλά τότε ένα λαμπερό κόκκινο φως «φοινικούν», δηλαδή όπως η πορφύρα των Φοινίκων, έλουσε το σχισμένο ξύλο. Μέσα από το φως φάνηκε η Παναγία με το Χριστό να του λέει «παιδί μου ήλπισε, εγώ είμαι εδώ» και τη στιγμή αυτή εντυπώθηκε πάνω στο ξύλο η εικόνα της Παναγίας. Από τότε η αχειροποίητη εικόνα της Παναγίας, φυλάσσεται στην Ι.Μ. Εικοσιφοίνισσας.

Από αυτό το θαύμα προέρχεται και η ονομασία: «Εικών φοινίσσουσα»  ή  «Εικών – φοίνισσα» ή «Εικοσιφοίνισσα». Από τότε και για αρκετούς αιώνες, η πορεία του μοναστηριού χάνεται. Αρχαιολογικές έρευνες έδειξαν ότι κατά τον 11ο αι. ξανακτίστηκε το Καθολικό της Μονής.

Το 1472 η Μονή ανασυγκροτήθηκε, όταν σε αυτό αποσύρθηκε, αφού παραιτήθηκε από το θρόνο του, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αγ. Διονύσιος (15ος), που θεωρείται ο 2ος  κτήτοράς της. Στην εποχή του το μοναστήρι απέκτησε μεγάλη άνθηση και αίγλη. Το 1507 ζούσαν στη Μονή 172 μοναχοί, οι οποίοι  είχαν σαν ιεραποστολή να ενισχύουν τη πίστη των Χριστιανών, καθώς διέσχιζαν την Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη, διαδίδοντας τον Χριστιανισμό. Η δράση αυτή των 172 μοναχών προκάλεσε την οργή των Τούρκων, οι οποίοι στις 25-08-1507 μπήκαν στη Μονή και τους έσφαξαν όλους, χωρίς όμως να καταστρέψουν το ναό και τα κτίρια. Το 1510, μετά το τραγικό συμβάν της σφαγής, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, με την άδεια του Σουλτάνου, κατάφερε να λειτουργήσει ξανά το μοναστήρι, με τη στήριξη  10 μοναχών από το Άγιο Όρος. Το 1854 πυρκαγιά κατέστρεψε ένα τμήμα του μοναστηριού ενώ το 1864 μια επιδημία χολέρας αποδεκάτισε τους μοναχούς. Το 1902 -1910 ο Μητροπολίτης Δράμας Χρυσόστομος αναδιοργάνωσε το μοναστήρι. Το 1917, οι Βούλγαροι, μετά τους Τούρκους, πέρασαν από τη Μονή και σύλησαν τους ανεκτίμητους θησαυρούς της, όπως τη Βιβλιοθήκη, η οποία περιελάμβανε 1300 τόμους βιβλίων και χειρόγραφα μεγάλης αρχαιολογικής αξίας. Σήμερα τα Ιερά κειμήλια της Μονής βρίσκονται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Σόφιας. Το 1943, κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πάλι οι Βούλγαροι, έβαλαν φωτιά και έκαψαν ολοσχερώς το μοναστήρι.

ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ Ι.Μ.

Από το 1967 η Ι. Μ. Παναγίας Εικοσιφοίνισσας έχει τη μορφή που βλέπουμε σήμερα και από τότε παραμένει γυναικείο μοναστήρι. Η Ι.Μ. αποτελείται από το ναό, που είναι αφιερωμένος στα Εισόδια της Θεοτόκου, το Ηγουμενείο, τα κελιά των μοναχών, το αρχονταρίκι, τα παρεκκλήσια της Αγ. Βαρβάρας με το «αγίασμα» και της Ζωοδόχου Πηγής, το Μουσείο, την Τράπεζα, τα εργαστήρια αγιογραφίας και υφαντικής και τους βοηθητικούς χώρους του μοναστηριού.

Το Καθολικό του ναού είναι τετράγωνο, (20Χ20 μ.) με ωραίες τοιχογραφίες που ανήκουν στο Μολδαβό μοναχό, Ματθαίο, γνωστό και από έργα του στο Άγιο Όρος. Το ξυλόγλυπτο, επίχρυσο τέμπλο, στο οποίο βρίσκεται η αχειροποίητη εικόνα της Παναγίας κατασκευάστηκε το 1803 από Χιώτες τεχνίτες.

Η Ι.Μ. περιλαμβάνει δυο παρεκκλήσια, έναν κοιμητηριακό ναό, μουσείο, εργαστήρια κεντήματος και αγιογραφίας. Γιορτάζει στις 15 Αυγούστου στην Κοίμηση της Θεοτόκου, στις 14 Σεπτεμβρίου του Τιμίου Σταυρού και στις 21 Νοεμβρίου στα Εισόδια της Θεοτόκου. Έξω και πάνω από τα τείχη της Μονής, θα δείτε τον παλαιό ανεμόμυλο και το «Στασίδιον της Παναγίας» με μικρό προσκυνητάρι. Στην πλατεία, πριν το μοναστήρι, υπάρχει Μνημείο στη Μνήμη των 172 μοναχών που σφαγιάσθηκαν από τους Τούρκους (1507).

Η πρόσβαση στο μοναστήρι γίνεται με το υπεραστικό λεωφορείο που κάνει τη διαδρομή Καβάλα – Νικήσιανη  ή με δικό σας μεταφορικό μέσο ακολουθώντας το δρόμο από Καβάλα προς Φιλίππους. Για όποιον θέλει να διανυκτερεύσει στη Μονή υπάρχουν πολλοί ξενώνες, (περίπου 200 κρεβάτια) οι οποίοι δίνονται μετά από συνεννόηση με τις μοναχές.

ΝΙΚΗΣΙΑΝΗ

Η Νικήσιανη είναι κωμόπολη της Δημοτικής Ενότητας Παγγαίου, Ν. Καβάλας και βρίσκεται στο σε υψόμετρο 350 μ. στις ΒΑ παρυφές του όρους Παγγαίο. Η Καβάλα από πολύ παλαιά ήταν γνωστή για το εκλεκτό μάρμαρο της  Νικήσιανης, «Αίαξ», θεωρείται ένα από τα καλύτερα της Ευρώπης.

ΙΣΤΟΡΙΑ

Η αρχαία ονομασία ήταν «Νίκη» και πιθανώς η μετατροπή του αρχαίου ονόματος σε Νικήσιανη, είχε γίνει κατά τη βυζαντινή εποχή και από επίδραση της σλαβικής λέξης -jani (-ιανη) (= τόπος), άρα Νικήσιανη = τόπος της «Νίκης». Η άποψη αυτή ενισχύεται κι από την ύπαρξη αρχαίου οικισμού, σε απόσταση λίγων μόνο χιλιομέτρων από τη σημερινή κωμόπολη. Η αρχαία πόλη είχε ιδρυθεί από τους Μακεδόνες, σύμφωνα με τα ευρήματα των ανασκαφών που βρέθηκαν σε μακεδονικό τάφο. Μετά τη μάχη των Φιλίππων και την ίδρυση της ρωμαϊκής αποικίας, η «Νίκη» ήταν εξαρτώμενη διοικητικά από τους Φιλίππους, όπως μαρτυρεί και η ανεύρεση ενός επιτύμβιου Ρωμαίου άποικου.

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ ΣΤΗ ΝΙΚΙΣΙΑΝΗ

Στη Νικήσιανη, μπορείτε να δείτε τον ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου, που είναι και πολιούχος. Είναι κτίσμα του περασμένου αιώνα, με ωραία αγιογράφηση και με καμπαναριό. Άλλοι ναοί είναι της Αγίας Μαρίνας, της Αγίας Άννας και της Αγίας Παρασκευής.

Ονομαστό το ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου όπου κάθε χρόνο της Αναλήψεως (25 Μαΐου), ημέρα προστασίας των κτηνοτρόφων, γίνονται εκδηλώσεις, με φαγητό και χορό.

Γύρω από την Νικήσιανη υπάρχουν 3 μοναστήρια, του Αγίου Δημητρίου, του Αγίου Ιωάννου και το μοναστήρι του Άξιον Εστί. Το χωριό διαθέτει πολλές παραδοσιακές ταβέρνες για φαγητό, όπως οι «Καστανιές», «Κρύα Νερά», «Ο Κώστας» κλπ. και πολλές καφετέριες. Γευτείτε τις ντόπιες νοστιμιές όπως τα σαρμαδάκια, το λάχανο τουρσί, το λουκάνικο και το ντόπιο τσίπουρο.

ΕΘΙΜΟ «ΑΡΑΠΗΔΩΝ»

Το έθιμο των «Αράπηδων» γίνεται στη Νικήσιανη και θεωρείτε ένα από τα πιο σημαντικά στον βαλκανικό χώρο. Αναβιώνει την ημέρα της Σύναξης του Ιωάννη του Προδρόμου(7 Ιανουαρίου). Αναπαριστά την μάχη της ζωής και του θανάτου. Νέοι και παιδιά του χωριού, ντυμένοι με προβιές και ζωσμένοι με βαριά κουδούνια (τσάνια), βγαίνουν από τα σοκάκια του χωριού και με τον εκκωφαντικό θόρυβο των κουδουνιών, ξορκίζουν το κακό και φέρνουν το αισιόδοξο μήνυμα της ζωής. Στην πλατεία τελικά μονομαχούν δύο αράπηδες και ο ένας από αυτούς πέφτει νεκρός ,συμβολίζοντας τον θάνατο του Διόνυσου από τους Τιτάνες , που σε λίγο ανασταίνεται από το Δία ή συμβολίζει την ζωή με το θάνατο και την ανάσταση. Το πανάρχαιο αυτό ειδωλολατρικό έθιμο, που δείχνει τη γνησιότητα της καταγωγής των ανθρώπων, διατηρείται χωρίς διακοπή από τα πολύ παλιά χρόνια μέχρι σήμερα για λαογραφικούς και παραδοσιακούς κυρίως λόγους από τον Πολιτιστικό Σύλλογο της Νικήσιανης.

Το έθιμο είναι καθαρά διονυσιακό καθώς το όρος Παγγαίο, κατά τη μυθολογία, ήταν η κατοικία του θεού Διόνυσου, με ξακουστό το Μαντείο του Διονύσου.

ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ

Δήμος Σερρών, Κ. Καραμανλή 1, Σέρρες, τηλ. 2321083600,2321350100

Δήμος Καβάλας, Κύπρου 10, Καβάλα, τηλ. 2510451300

Δήμος Παγγαίου, Νικήσιανη, τηλ. 2592350640

Ι.Μ. Παναγίας Εικοσιφοίνισσας, τηλ.2592061566, 2510516581

Πολιτιστικός Σύλλογος Νικήσιανης «ΑΡΑΠΗΣ»

Ε.Ο.Σ. Καβάλας, Κων/νου Παλαιολόγου 4, Καβάλα,τηλ.2513007492

Studio HiFi Diapason

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *